Vandaag veel gemeentelijke activiteiten. Het begon aan de Callunaschool. Net als vorige week in de Meander in Kernhem heb ik een milieules gegeven. Dit is een initiatief van de gemeente Ede en wordt uitgevoerd onder leiding van “Het Groene Wiel” te Wageningen, een stichting voor milieu educatie. Om 18.00 uur was ik in het gemeentehuis voor de hoorzitting bestemmingsplannen. Er waren twee insprekers voor drie zienswijzen over de plannen in Ede centrum. Bij deze bijeenkomsten valt het mij vaak op dat bewoners heel goed inzien dat niet alleen hun belang telt maar dat de commissie ook naar het algemeen belang moet kijken. Vandaar dat het bij de bijeenkomst niet zondermeer klachten regent maar dat er ook serieuze oplossingen worden aangereikt. Daarna meteen door naar de commissie Ruimtelijke Ontwikkeling. Vandaag zit ik deze commissie voor en omdat we vanavond beginnen met een besloten vergadering die geschorst wordt voor de reguliere vergadering waarna we weer doorgaan met het besloten gedeelte, heb ik even overleg gepleegd met de secretaris. Want het is nu wel zaak om de tijden zeer goed in de gaten te houden. Met name als er veel presentaties en insprekers zijn is dit een aandachtspunt. En …. er zijn een paar insprekers. In de reguliere vergadering hebben we gesproken over de problematiek bij de volkstuinen aan de Koekeltse Boslaan. Dit naar aanleiding van een werkbezoek van een aantal leden van de commissie. Zie mijn weblog van 6 oktober 2007. Doel is om duidelijkheid te krijgen van de wethouder over de toekomst van de volkstuinen. We willen onder andere graag informatie over:

• de stand van zaken met betrekking tot de ontwikkelingen,
• de planologische en financiële mogelijkheden,
• de uitvoerbaarheid van de door de tuinders voorgestelde plannen.

De vele tuinders op de publieke tribune werden er niet veel wijzer van. Er kon helaas nog geen duidelijkheid worden gegeven. Dit kan pas in april 2008 als de varianten voor de aansluiting van Ede-Oost op de A12 bekend zijn. Daarna de Caveljeschool. Er lag een motie van onder andere onze fractie om te onderzoeken of dit gebouw behouden kon blijven. Het resultaat van dit onderzoek ligt nu voor. Behouden blijkt een dure optie. Dit vanwege bouwtechnische en didactische redenen. Voorstel is om alsnog over te gaan tot sloop en een nieuwe school met appartementen neer te zetten. Deze appartementen zorgen voor de financiering. Dus je kunt wel nagaan dat van sociale woningbouw geen sprake zal zijn. Ook bij het kostenplaatje kun je vraagtekens zetten want de school ligt op een druk kruispunt. Dit betekent dat er extra maatregelen moeten worden genomen tegen geluidsoverlast en voor schone lucht. Dit gaat dan snel tonnen extra kosten. Tot slot het initiatiefvoorstel van SGP, VVD en CDA over vitaliteit kleine kernen. Dit voorstel is overbodig geworden met de reactie van het college in de hand. In deze reactie staat heel duidelijk beschreven hoe we met de kernen omgaan. Vreemd is wel dat de initiatiefnemers niet vooraf contact hebben opgenomen met het college over het voorstel. Dit zal wel met een doorgeschoten gevoel van dualisme te maken hebben.

Vanavond dus de commissie ruimtelijke ontwikkeling. Omdat voorzitter Marcel van Dalen ziek is kon ik als plaatsvervangend voorzitter weer eens de voorzittershamer ter hand nemen. Ik vind dat prettig om te doen. Nadeel is wel dat Pieter Gerard nu alleen in de commissie zit. Normaal zitten we daar samen. Ik had me voorgenomen om de teugels stevig in handen te houden en op het moment dat mensen zich gaan herhalen ook in te grijpen. Dat is aardig gelukt. Op de agenda stonden het vaststellen van twee bestemmingsplannen. Het eerste plan “het nieuwe landgoed” is in de ogen van mijn fractie een mooi voorbeeld van hoe is geluisterd naar de indieners van zienswijzen. Het loont dus toch om in te spreken! Het plan ziet er mooi uit. Ook de indieners zijn tevreden. Een aantal bewoners hebben nog wel wat wensen maar zij begrijpen ook wel dat het geven en nemen is. Waar wij het college een compliment gaven voor de voortvarendheid waarmee zij de plannen hebben aangepast waren er ook nog fracties die de snelheid juist een negatief punt vonden. Hoe kan dat nu ineens zo snel was de vraag. Tja, zo is er altijd wel commentaar te geven. Bij dit punt was een inspreker en wat je vaak ziet als mensen zo laat in de procedure inspreken, is dat het besluit allang vastligt en het betoog dus geen enkele invloed meer heeft op de besluitvorming. Hevig teleurgesteld droop de inspreekster af. Bij het tweede bestemmingsplan ging het over het terrein van de voormalige gasfabriek. Het mooie in dit ontwerp is dat de woningen de sfeer van de fabrieksgebouwen uitstralen maar geen exacte kopie hiervan zijn. Dat verhoogd de oorspronkelijkheid. Het is wel jammer dat er geen goedkope woningen worden gebouwd. Toegezegd is dat dit elders wordt gecompenseerd maar de ervaring leert dat we dit wel goed in de gaten moeten houden. Als laatste punt stond de “Rapportage onderzoekscommissie de Dikkenberg” op de agenda. Rode lijn in de rapportage is het niet tonen van respect door de eigenaar: er wordt gebouwd voordat er een bouwvergunning is, er wordt gekapt voordat er een kapvergunning is, er worden paden aangelegd zonder vergunning. De herplantplicht wordt als wassen neus gezien. Daarnaast staan op bijvoorbeeld kapaanvragen niet het juiste aantal bomen vermeld. Hoe nu verder? De commissie vraagt om de rapportage te mogen completeren met mondelinge zienswijzen van betrokken actoren en op grond hiervan leermomenten te formuleren. Mijn fractie vraagt zich af of dit voldoende is. De eigenaar van de Dikkenberg komt er zo wel erg gemakkelijk van af. Of is het zo dat we dit soort cowboys maar moeten accepteren en dat er niets meer aan te doen is en gaat het nu over hoe we deze toestanden in de toekomst kunnen voorkomen? Hier willen we graag een antwoord op. Vanavond kwam dit antwoord niet dus komt dit punt weer terug op de raadsagenda.

Vandaag was er enige mailwisseling tussen de fracties over de poster van het duo Veldhuis en Kemper. Ik word er een beetje mismoedig van. Wat een aandacht hiervoor alsof er niet nog belangrijker zaken te doen staan. Ik heb woensdag al over de poster affaire geschreven en morgen staat dit ook zo in de Gelderlander. Komende week zijn er commissie vergaderingen. Dat is het podium waar we het college hierover kunnen aanspreken. Dat lijkt mij eigenlijk wel de juiste weg. Maar zo kijkt niet iedereen er tegenaan. De fracties werden opgeroepen om morgen in het centrum hierover in debat te gaan met de burgers. En natuurlijk ontbreken daar de posters niet. Ook dat komt me, net als de ingreep van het college, allemaal een beetje kneuterig over: er gebeurt wat in Ede en dan gaan we het toch uitmelken en uitvergroten. Ik ga graag in debat maar dan wel over zaken als bijvoorbeeld kwaliteit van de thuiszorg, de aansluiting van Ede-oost op de A12 of inrichting van Kernhem B. Mij zul je dus morgen niet aantreffen in het centrum. Althans niet om in discussie te gaan over zoiets als een poster die niet mag worden opgehangen.

Vanmiddag hield de Stichting Milieu werkgroepen Ede (SME) een symposium in het gemeentehuis. Er waren 8 sprekers die in de folder ietwat elitair werden aangekondigd als referaat en co –referaat maar we kregen gewoon 8 spreekbeurten over de volgende 4 onderwerpen: “de Veluwe”, “het agrarisch buitengebied”, “Groen in stad en dorp” en “Groene bedrijfsterreinen”. Ede heeft, en dat zal niet echt verbazen, in vergelijking met andere steden van een dergelijke omvang veel basisgroen. Dit is groen in de directe woonomgeving. Dit groen speelt een belangrijke rol bij het opnemen van fijnstof, stikstofdioxide en ozon maar ook bij het tegenhouden van geluid. Bovendien verhoogt het groen de belevingswaarde van de omgeving en geeft het de mogelijkheid tot recreatie. Een knelpunt vormt de vergrijzing (ook in de natuur dus). Bomen blijven langer staan dan gedacht. Vroeger werden bomen gepland in de gedachte dat ze niet langer dan 20 jaar mee gingen. Nu blijkt dat deze bomen veel langer blijven staan. Met alle gevolgen van dien. En dan zit de dreiging nog meer onder de grond dan boven de grond. Denk aan de ondergrondse infrastructuur die de wortels aantasten. Het groen in de stad moet de ruggengraat zijn van de stedelijke structuur. De twee bijdragen over natuurvriendelijke bedrijventerreinen gaven een mooi beeld van hoe dit soort terreinen ook kunnen worden ingericht. Vaak liggen deze terreinen aan de rand van de stad. Het kan dan mooi dienen als opstap tussen stad en buitengebied. Dan moeten de bedrijventerreinen niet op de klassieke manier worden ingericht. Dus niet een rondweg met aan beide kanten van de weg bedrijfspanden als blokkendozen naast elkaar, maar wel een gevarieerde omgeving waarbij het groen wordt geïntegreerd in de omgeving. Omdat bedrijventerreinen vaak een 9 tot 5 cultuur kennen is het ’s-avonds rustig. Daarnaast lopen er geen honden en katten. Daarom is er weinig verstoring en krijgen die planten en dieren een kans die in een woonwijk minder kansen krijgen. Als vervolgens de panden ook nog platte daken hebben dan kan de natuur op het dak een kans krijgen. Voordelen van groene daken zijn de lage kosten voor onderhoud en de natuurlijke isolatie. De kosten voor de bouw vallen wel iets hoger uit. De spreker liet mooie voorbeelden uit het buitenland zien. In Nederland komen groene daken nog maar zelden voor. De reden is de onbekendheid maar ook het nog teveel denken in hokjes van rood voor bebouwing en groen voor gazons. Een mix is lastig voor te stellen. De strikte flora en faunawet vormt weer een andere belemmering. Vaak heeft een bedrijf nog een extra stukje grond naast het pand voor eventuele latere uitbreiding. Omdat ze deze grond nog niet direct nodig hebben zouden ze dit kunnen inzetten als groengebied. Maar als in de loop van de tijd in dit gebied bepaalde planten en dieren gaan leven kan het zijn dat op grond van de flora en fauna wet het stukje grond niet meer mag worden bebouwd. Zeg maar het vleermuiseffect. Daarom leggen bedrijven vaak maar meteen een parkeerplaats aan.

Vanochtend stond ik in een stralend zonnetje bij tuinencomplex “De Koekelt” aan de Koekeltseboslaan, ten westen van de wijk Veldhuizen. Een paar weken terug zijn de leden van de commissie Ruimtelijke Ontwikkeling hiervoor uitgenodigd door de VAT, de vereniging van amateurs tuinders. Deze vereniging beheerd 7 complexen in Ede maar vier hier van worden bedreigd door ontwikkelplannen van de gemeente en de NS. Zo moeten de complexen aan de Bovenhoek en de Dr. Hartogsweg wellicht plaatsmaken voor de aansluiting van de wijk Ede-oost op de A12 en staat het complex aan de Blokkenweg in de weg voor de verdieping van de spoorlijn Utrecht-Arnhem. Ook het complex waar we deze ochtend zijn, de Koekelt, wordt bedreigd maar hier gaat het om uitbreiding van het aangrenzende sportcomplex. De VAT heeft 333 leden die in totaal 390 tuinen gebruiken. In oppervlakte is dit 9 hectare. Bij de Koekelt zitten 125 leden in 165 tuinen met een totaal oppervlakte van 5 hectare. De VAT wil het terrein van de Koekelt renoveren en het bestuur toonde een plan hiervoor. Hierin wordt uitgegaan van een kleiner oppervlak, 4 hectare in plaats van de huidige 5. Dit kan omdat er overcapaciteit is. De overgebleven grond kan in de ogen van het bestuur terug naar de gemeente ten behoeve van de uitbreiding van het sportcomplex Peppelensteeg. In het gerenoveerde tuinencomplex komt dan een centrale gemeenschappelijke ruimte met een meertje en daaromheen tuinen van diverse afmetingen met hier en daar rust en schuilplekken. Ook blijft er plaats voor de huidige bijenstal en vlindertuin. Omdat de hoge bomen worden ingepast in de padenstructuur ontstaat een rustgevende parkachtige omgeving waar ook niet tuineigenaren kunnen rondlopen. De vereniging wil haar eigen watervoorziening regelen door het grondwater op te pompen. Dit water wordt toch alleen gebruikt voor het besproeien van de grond. Hiervoor is geen leidingwater nodig. Het zag er op papier mooi uit. In het echt was het nu al een hele verademing om er rond te lopen. Het was een mooi gezicht om de vogels, bijen en vlinders in de weer te zien. Voor de papieren versie werkelijkheid is zal er nog wel wat moeten worden gedaan. Zo kan het bestuur beter een totaal oplossing presenteren waar dus ook de andere, bedreigde, complexen bij betrokken worden. In deze visie past ook het benadrukken van de maatschappelijke functie van een tuinencomplex. Zo huurt een lagere school ook een tuin voor educatieve doeleinden en komen de eigenaren van de tuinen uit 17 verschillende landen. Dat was soms, maar niet altijd, te zien aan de wijze waarop de tuinen zijn gecultiveerd. In een van de komende commissie vergaderingen moeten we toch eens aan de wethouder vragen hoe het college tegen de (deze ochtend aangepaste) bestuursplannen aankijkt.